Gewone krab

Deze soort verandert de balans tussen soorten in de ecosystemen en heeft invloed op hun diversiteit.

Gewone krab variërend langs kusten van Noord-Afrika tot Noorwegen en IJsland.

In Washington werd in 1998 een werkgroep Exotic Species opgericht die aanbevelingen deed voor de bestrijding van de soort.

De gewone krab werd op een zeilschip naar Cape Cod gebracht.

De roofdieren van groene krabben zijn andere krabben, vissoorten, vogels, nertsen, otters, zeehonden, enz.

In feite is de commerciële scheepvaart de grootste "vector" van invasieve mariene soorten ter wereld via ballast en vervuilde rompen.

Het vrouwtje draagt haar broedsel van bevruchte eieren enkele maanden aan de onderkant van haar lichaam.

C. maenas heeft een schild tot 90 mm (9,0 cm) lang en 210 mm (8,3 inch) breed, maar kan groter zijn buiten het oorspronkelijke bereik, tot 713 mm (28,1 inch) breed in British Columbia. Het schild heeft vijf korte tanden langs de rand achter elk oog en drie golvingen tussen de ogen. De golvingen, die buiten de ogen uitsteken, zijn de eenvoudigste manier om C. maenas te onderscheiden van de nauw verwante C. aestuarii, die ook een invasieve soort kan zijn. Bij C. aestuarii mist het schild geen hobbels en strekt het zich uit tot voorbij de ogen. Een ander kenmerk om de twee soorten te onderscheiden is de vorm van de eerste en tweede pleopods (gezamenlijk de gonopoden), die recht en evenwijdig zijn in C. aestuarii, maar naar buiten buigen in C. maenas. De kleur van C. maenas varieert enorm, van groen tot bruin, grijs of rood. Deze variatie heeft een genetische component, maar is grotendeels te wijten aan lokale omgevingsfactoren. Vooral individuen die de rui vertragen, worden rood van kleur in plaats van groen. Rode individuen zijn sterker en agressiever, maar zijn minder tolerant ten opzichte van omgevingsfactoren, zoals een laag zoutgehalte of hypoxie. Jonge krabben vertonen gemiddeld een groter patroon dan volwassenen.

Newfoundland Waters