Ictiobus bubalus

Ictiobus bubalus heeft een licht- tot donkerbruine rug en flanken, waarvan sommige een groenachtige of koperachtige tint hebben. De vinnen zijn lichtgeel of wit. Hij wordt vaak verward met de karper, hoewel hij de barbelen mist. In tegenstelling tot Ictiobus cyprinellus heeft Ictiobus bubalus een onderdanige mond. Ictiobus bubalus is gemiddeld 58 centimeter lang, in uitzonderlijke gevallen zelfs tot 112 centimeter. De IGFA-recordvis woog 37,3 kilogram en werd gevangen in het Athens Lake in Alabama. Hij kan maximaal 15 jaar oud zijn. Ictiobus bubalus is relatief flexibel en leeft in vijvers, reservoirs, meren, kanalen en kleinere tot grotere rivieren. Hij geeft de voorkeur aan helder water met een gemiddelde stroming. Ideale groeiomstandigheden zijn te vinden in overvloedige onderwaterplanten en zachte grond. Het verdraagt ook een hoge waterhardheid, zoals die in de Rio Pecos. Ictiobus bubalus voedt zich met de bodem van het lichaam van kreeftachtigen en algen, die hij maalt met zijn keelholte tanden. De biologie van deze soort is nog niet volledig begrepen. Het is bekend dat Smallmouth-buffels paaien bij geschikte watertemperaturen in de lente. Het broed wordt afgezet op waterplanten of in de modder, deels ook op ondergelopen weilanden en na één tot twee weken komen de jongen uit.

Ictiobus bubalus heeft een licht- tot donkerbruine rug en flanken, waarvan sommige een groenachtige of koperachtige tint hebben. De vinnen zijn lichtgeel of wit. Hij wordt vaak verward met de karper, hoewel hij de barbelen mist. In tegenstelling tot Ictiobus cyprinellus heeft Ictiobus bubalus een onderdanige mond. Ictiobus bubalus is gemiddeld 58 centimeter lang, in uitzonderlijke gevallen zelfs tot 112 centimeter. De IGFA-recordvis woog 37,3 kilogram en werd gevangen in het Athens Lake in Alabama. Hij kan maximaal 15 jaar oud zijn. Ictiobus bubalus is relatief flexibel en leeft in vijvers, reservoirs, meren, kanalen en kleinere tot grotere rivieren. Hij geeft de voorkeur aan helder water met een gemiddelde stroming. Ideale groeiomstandigheden zijn te vinden in overvloedige onderwaterplanten en zachte grond. Het verdraagt ook een hoge waterhardheid, zoals die in de Rio Pecos. Ictiobus bubalus voedt zich met de bodem van het lichaam van kreeftachtigen en algen, die hij maalt met zijn keelholte tanden. De biologie van deze soort is nog niet volledig begrepen. Het is bekend dat Smallmouth-buffels paaien bij geschikte watertemperaturen in de lente. Het broed wordt afgezet op waterplanten of in de modder, deels ook op ondergelopen weilanden en na één tot twee weken komen de jongen uit.

Ictiobus bubalus heeft een licht- tot donkerbruine rug en flanken, waarvan sommige een groenachtige of koperachtige tint hebben. De vinnen zijn lichtgeel of wit. Hij wordt vaak verward met de karper, hoewel hij de barbelen mist. In tegenstelling tot Ictiobus cyprinellus heeft Ictiobus bubalus een onderdanige mond. Ictiobus bubalus is gemiddeld 58 centimeter lang, in uitzonderlijke gevallen zelfs tot 112 centimeter. De IGFA-recordvis woog 37,3 kilogram en werd gevangen in het Athens Lake in Alabama. Hij kan maximaal 15 jaar oud zijn. Ictiobus bubalus is relatief flexibel en leeft in vijvers, reservoirs, meren, kanalen en kleinere tot grotere rivieren. Hij geeft de voorkeur aan helder water met een gemiddelde stroming. Ideale groeiomstandigheden zijn te vinden in overvloedige onderwaterplanten en zachte grond. Het verdraagt ook een hoge waterhardheid, zoals die in de Rio Pecos. Ictiobus bubalus voedt zich met de bodem van het lichaam van kreeftachtigen en algen, die hij maalt met zijn keelholte tanden. De biologie van deze soort is nog niet volledig begrepen. Het is bekend dat Smallmouth-buffels paaien bij geschikte watertemperaturen in de lente. Het broed wordt afgezet op waterplanten of in de modder, deels ook op ondergelopen weilanden en na één tot twee weken komen de jongen uit.

Ictiobus bubalus heeft een licht- tot donkerbruine rug en flanken, waarvan sommige een groenachtige of koperachtige tint hebben. De vinnen zijn lichtgeel of wit. Hij wordt vaak verward met de karper, hoewel hij de barbelen mist. In tegenstelling tot Ictiobus cyprinellus heeft Ictiobus bubalus een onderdanige mond. Ictiobus bubalus is gemiddeld 58 centimeter lang, in uitzonderlijke gevallen zelfs tot 112 centimeter. De IGFA-recordvis woog 37,3 kilogram en werd gevangen in het Athens Lake in Alabama. Hij kan maximaal 15 jaar oud zijn. Ictiobus bubalus is relatief flexibel en leeft in vijvers, reservoirs, meren, kanalen en kleinere tot grotere rivieren. Hij geeft de voorkeur aan helder water met een gemiddelde stroming. Ideale groeiomstandigheden zijn te vinden in overvloedige onderwaterplanten en zachte grond. Het verdraagt ook een hoge waterhardheid, zoals die in de Rio Pecos. Ictiobus bubalus voedt zich met de bodem van het lichaam van kreeftachtigen en algen, die hij maalt met zijn keelholte tanden. De biologie van deze soort is nog niet volledig begrepen. Het is bekend dat Smallmouth-buffels paaien bij geschikte watertemperaturen in de lente. Het broed wordt afgezet op waterplanten of in de modder, deels ook op ondergelopen weilanden en na één tot twee weken komen de jongen uit.

Ictiobus bubalus heeft een licht- tot donkerbruine rug en flanken, waarvan sommige een groenachtige of koperachtige tint hebben. De vinnen zijn lichtgeel of wit. Hij wordt vaak verward met de karper, hoewel hij de barbelen mist. In tegenstelling tot Ictiobus cyprinellus heeft Ictiobus bubalus een onderdanige mond. Ictiobus bubalus is gemiddeld 58 centimeter lang, in uitzonderlijke gevallen zelfs tot 112 centimeter. De IGFA-recordvis woog 37,3 kilogram en werd gevangen in het Athens Lake in Alabama. Hij kan maximaal 15 jaar oud zijn. Ictiobus bubalus is relatief flexibel en leeft in vijvers, reservoirs, meren, kanalen en kleinere tot grotere rivieren. Hij geeft de voorkeur aan helder water met een gemiddelde stroming. Ideale groeiomstandigheden zijn te vinden in overvloedige onderwaterplanten en zachte grond. Het verdraagt ook een hoge waterhardheid, zoals die in de Rio Pecos. Ictiobus bubalus voedt zich met de bodem van het lichaam van kreeftachtigen en algen, die hij maalt met zijn keelholte tanden. De biologie van deze soort is nog niet volledig begrepen. Het is bekend dat Smallmouth-buffels paaien bij geschikte watertemperaturen in de lente. Het broed wordt afgezet op waterplanten of in de modder, deels ook op ondergelopen weilanden en na één tot twee weken komen de jongen uit.