Kortvin makreelhaai

Deze soort zal mensen over het algemeen niet aanvallen en lijkt ze niet als prooi te behandelen.

De kortvin makreelhaai wordt gevonden in tropische en gematigde wateren in de oceanen van de wereld.

Niet uitgestorven

Volwassenen hebben geen bekende natuurlijke vijanden. Jonge exemplaren worden waarschijnlijk opgegeten door andere haaien en misschien door kannibalistische volwassenen.

De kortvinmakreelhaai is een vrij grote haaiensoort. De groeisnelheden lijken enigszins versneld te zijn in vergelijking met andere soorten in de lamnid-familie. Een gemiddeld volwassen exemplaar is ongeveer 3,2 m lang en weegt 60–135 kg (132–298 lb). De soort is seksueel dimorf, met vrouwtjes die doorgaans groter zijn dan mannetjes. Er zijn grote exemplaren bekend, met enkele grote, volwassen vrouwtjes die langer zijn dan 3,8 m (12 ft) en een gewicht van 570 kg (1260 lb). De grootste aan de haak-en-lijn gevangen was 600 kg (1.300 lb), gevangen voor de kust van Californië op 3 juni 2013, en de langste geverifieerde lengte was 4,45 m (14,6 ft) gevangen voor de Middellandse Zeekust van Frankrijk in september 1973. Van een exemplaar dat voor de kust van Italië werd gevangen en in 1881 op een Italiaanse vismarkt werd onderzocht, woog naar verluidt een buitengewone 1.000 kg (2.200 lb) bij een lengte van 4 m (13 ft). Nog een andere vis werd eind jaren vijftig gevangen bij Marmaris, Turkije, met een geschatte grootte van tussen de 5,77 m (18,9 ft) en 6,19 m (20,3 ft), waardoor het het grootste bekende exemplaar van de soort is. Deze schatting is echter gemaakt met behulp van foto's van de haai en niet op het moment van vangen, dus deze schatting moet met redelijke voorzichtigheid worden genomen. De auteurs schatten geen gewicht voor dit exemplaar. De kortvinmakreelhaai is cilindrisch van vorm, met een verticaal langwerpige staart. Deze soort vertoont countershading, met schitterende metallic blauwe kleur dorsaal en wit ventraal. De scheidslijn tussen blauw en wit op het lichaam is duidelijk. De onderkant van de snuit en het gebied rond de mond zijn wit. Grotere exemplaren hebben de neiging om een donkerdere kleur te hebben die zich uitstrekt tot delen van het lichaam die bij kleinere individuen wit zouden zijn. De jonge makreel verschilt daarin dat hij een duidelijke zwartachtige vlek op de punt van de snuit heeft. De langvinmakreelhaai lijkt veel op de kortvinmakreelhaai, maar heeft grotere borstvinnen, een donkere in plaats van een bleke kleur rond de mond en grotere ogen. De aanwezigheid van slechts één laterale kiel op de staart en het ontbreken van laterale knobbels op de tanden onderscheiden de makreel van de nauw verwante haringhaaien van het geslacht Lamna.

De kortvinmakreelhaai is een vrij grote haaiensoort. De groeisnelheden lijken enigszins versneld te zijn in vergelijking met andere soorten in de lamnid-familie. Een gemiddeld volwassen exemplaar is ongeveer 3,2 m lang en weegt 60–135 kg (132–298 lb). De soort is seksueel dimorf, met vrouwtjes die doorgaans groter zijn dan mannetjes. Er zijn grote exemplaren bekend, met enkele grote, volwassen vrouwtjes die langer zijn dan 3,8 m (12 ft) en een gewicht van 570 kg (1260 lb). De grootste aan de haak-en-lijn gevangen was 600 kg (1.300 lb), gevangen voor de kust van Californië op 3 juni 2013, en de langste geverifieerde lengte was 4,45 m (14,6 ft) gevangen voor de Middellandse Zeekust van Frankrijk in september 1973. Van een exemplaar dat voor de kust van Italië werd gevangen en in 1881 op een Italiaanse vismarkt werd onderzocht, woog naar verluidt een buitengewone 1.000 kg (2.200 lb) bij een lengte van 4 m (13 ft). Nog een andere vis werd eind jaren vijftig gevangen bij Marmaris, Turkije, met een geschatte grootte van tussen de 5,77 m (18,9 ft) en 6,19 m (20,3 ft), waardoor het het grootste bekende exemplaar van de soort is. Deze schatting is echter gemaakt met behulp van foto's van de haai en niet op het moment van vangen, dus deze schatting moet met redelijke voorzichtigheid worden genomen. De auteurs schatten geen gewicht voor dit exemplaar. De kortvinmakreelhaai is cilindrisch van vorm, met een verticaal langwerpige staart. Deze soort vertoont countershading, met schitterende metallic blauwe kleur dorsaal en wit ventraal. De scheidslijn tussen blauw en wit op het lichaam is duidelijk. De onderkant van de snuit en het gebied rond de mond zijn wit. Grotere exemplaren hebben de neiging om een donkerdere kleur te hebben die zich uitstrekt tot delen van het lichaam die bij kleinere individuen wit zouden zijn. De jonge makreel verschilt daarin dat hij een duidelijke zwartachtige vlek op de punt van de snuit heeft. De langvinmakreelhaai lijkt veel op de kortvinmakreelhaai, maar heeft grotere borstvinnen, een donkere in plaats van een bleke kleur rond de mond en grotere ogen. De aanwezigheid van slechts één laterale kiel op de staart en het ontbreken van laterale knobbels op de tanden onderscheiden de makreel van de nauw verwante haringhaaien van het geslacht Lamna.

De kortvinmakreelhaai is een vrij grote haaiensoort. De groeisnelheden lijken enigszins versneld te zijn in vergelijking met andere soorten in de lamnid-familie. Een gemiddeld volwassen exemplaar is ongeveer 3,2 m lang en weegt 60–135 kg (132–298 lb). De soort is seksueel dimorf, met vrouwtjes die doorgaans groter zijn dan mannetjes. Er zijn grote exemplaren bekend, met enkele grote, volwassen vrouwtjes die langer zijn dan 3,8 m (12 ft) en een gewicht van 570 kg (1260 lb). De grootste aan de haak-en-lijn gevangen was 600 kg (1.300 lb), gevangen voor de kust van Californië op 3 juni 2013, en de langste geverifieerde lengte was 4,45 m (14,6 ft) gevangen voor de Middellandse Zeekust van Frankrijk in september 1973. Van een exemplaar dat voor de kust van Italië werd gevangen en in 1881 op een Italiaanse vismarkt werd onderzocht, woog naar verluidt een buitengewone 1.000 kg (2.200 lb) bij een lengte van 4 m (13 ft). Nog een andere vis werd eind jaren vijftig gevangen bij Marmaris, Turkije, met een geschatte grootte van tussen de 5,77 m (18,9 ft) en 6,19 m (20,3 ft), waardoor het het grootste bekende exemplaar van de soort is. Deze schatting is echter gemaakt met behulp van foto's van de haai en niet op het moment van vangen, dus deze schatting moet met redelijke voorzichtigheid worden genomen. De auteurs schatten geen gewicht voor dit exemplaar. De kortvinmakreelhaai is cilindrisch van vorm, met een verticaal langwerpige staart. Deze soort vertoont countershading, met schitterende metallic blauwe kleur dorsaal en wit ventraal. De scheidslijn tussen blauw en wit op het lichaam is duidelijk. De onderkant van de snuit en het gebied rond de mond zijn wit. Grotere exemplaren hebben de neiging om een donkerdere kleur te hebben die zich uitstrekt tot delen van het lichaam die bij kleinere individuen wit zouden zijn. De jonge makreel verschilt daarin dat hij een duidelijke zwartachtige vlek op de punt van de snuit heeft. De langvinmakreelhaai lijkt veel op de kortvinmakreelhaai, maar heeft grotere borstvinnen, een donkere in plaats van een bleke kleur rond de mond en grotere ogen. De aanwezigheid van slechts één laterale kiel op de staart en het ontbreken van laterale knobbels op de tanden onderscheiden de makreel van de nauw verwante haringhaaien van het geslacht Lamna.