Gewone doornrog

De gewone pijlstaartrog heeft een afgeronde borstvinschijf die iets breder dan lang is, met bijna rechte voorste randen die in een brede hoek samenkomen op de vlezige snuit. De punt van de snuit kan iets voorbij de schijf uitsteken. De ogen zijn middelgroot en worden onmiddellijk gevolgd door kommavormige siphonen met hoekige achterste randen. De buitenrand van elk neusgat is vergroot tot een brede, afgeplatte lob. Een rokvormig gordijn van huid wordt gevonden tussen de neusgaten, met een sterk omzoomde achterste rand die over de kleine mond hangt. Er is een stukje papillen (tepelvormige structuren) op de onderkaak en 3-5 papillen over de mondbodem. De tanden zijn klein met een ruwweg ovale basis. De vijf paar kieuwspleten zijn kort. De buikvinnen zijn klein met afgeronde randen. De staart meet 86-90% zo lang als de schijf en heeft een afgeplatte ovale doorsnede zonder zijvouwen. Een of twee gekartelde, stekende stekels worden ongeveer halverwege de lengte op de staart geplaatst; net voor de angel bevindt zich een kleine rugvin, die bij enkele individuen tot een lage rug kan zijn teruggebracht. Het uiteinde van de staart draagt een langwerpige, bladvormige staartvin. De huid is helemaal glad. De gewone pijlstaartrog is een ongemarkeerde bruinachtige of grijsachtige bovenkant, lichter naar de randen van de vinnen en donkerder op de rugvin en de staartvin achterrand (de hele vin is zwart bij jonge exemplaren). De onderkant is wit, af en toe met brede donkere banden langs de laterale randen van de schijf. Deze soort kan 52 cm (20 inch) worden, en mogelijk 61 cm (24 inch) lang; records van grotere exemplaren vertegenwoordigen waarschijnlijk verkeerde identificaties van de oostelijke shovelnose stingaree (T. imitata).

De gewone pijlstaartrog heeft een afgeronde borstvinschijf die iets breder dan lang is, met bijna rechte voorste randen die in een brede hoek samenkomen op de vlezige snuit. De punt van de snuit kan iets voorbij de schijf uitsteken. De ogen zijn middelgroot en worden onmiddellijk gevolgd door kommavormige siphonen met hoekige achterste randen. De buitenrand van elk neusgat is vergroot tot een brede, afgeplatte lob. Een rokvormig gordijn van huid wordt gevonden tussen de neusgaten, met een sterk omzoomde achterste rand die over de kleine mond hangt. Er is een stukje papillen (tepelvormige structuren) op de onderkaak en 3-5 papillen over de mondbodem. De tanden zijn klein met een ruwweg ovale basis. De vijf paar kieuwspleten zijn kort. De buikvinnen zijn klein met afgeronde randen. De staart meet 86-90% zo lang als de schijf en heeft een afgeplatte ovale doorsnede zonder zijvouwen. Een of twee gekartelde, stekende stekels worden ongeveer halverwege de lengte op de staart geplaatst; net voor de angel bevindt zich een kleine rugvin, die bij enkele individuen tot een lage rug kan zijn teruggebracht. Het uiteinde van de staart draagt een langwerpige, bladvormige staartvin. De huid is helemaal glad. De gewone pijlstaartrog is een ongemarkeerde bruinachtige of grijsachtige bovenkant, lichter naar de randen van de vinnen en donkerder op de rugvin en de staartvin achterrand (de hele vin is zwart bij jonge exemplaren). De onderkant is wit, af en toe met brede donkere banden langs de laterale randen van de schijf. Deze soort kan 52 cm (20 inch) worden, en mogelijk 61 cm (24 inch) lang; records van grotere exemplaren vertegenwoordigen waarschijnlijk verkeerde identificaties van de oostelijke shovelnose stingaree (T. imitata).